Eucharystii w intencji dziękczynnej za parafian i wszystkich społeczników, zaangażowanych w powstanie i pielęgnację zielonej enklawy w sercu tej żoliborskiej parafii przewodniczył ks. Krystian Strycharski, wikariusz parafii św. Jana z Kęt.
Po Mszy św. tuż obok „Pawilonu Kulturalnego” mieszczącego się na obrzeżach parku odbyła się druga część świętowania. O historii powstania „Sadów Żoliborskich” opowiedziała Barbara Kowalczyk, przewodnicząca zarządu Stowarzyszenia Ochrony Parku „Sady Żoliborskie”. – Pół wieku temu, we wrześniu 1971 r. w centrum naszej młodej wówczas parafii dzięki pracy i zaangażowaniu mieszkańców w ramach tzw. czynów społecznych rozpoczęliśmy zagospodarowywanie terenów po zlikwidowanych ogrodach działkowych – zaznaczyła i dodała, że w 1992 r. powstał Komitet Ochrony Parku „Sady Żoliborskie”, którego organizacyjnym i moralnym następcą jest istniejące obecnie Stowarzyszenie Ochrony Parku „Sady Żoliborskie”. – Realizowaliśmy nasze marzenia i jesteśmy dumni z efektów. Przez lata mogliśmy liczyć na życzliwość i wsparcie naszych księży proboszczów: Antoniego Dębkowskiego i Grzegorza Ostrowskiego, za co im serdecznie dziękujemy – podkreśliła Kowalczyk.
W czasie małego festynu przygotowano konkursy, quizy i zabawy dla dorosłych i dzieci. Odbył się także koncert w wykonaniu „Kwintetu Instrumentów Dętych Blaszanych Filharmonii Narodowej”.
Reklama
Park „Sady Żoliborskie” jest unikalnym dziełem społecznikowskim, powstałym i utrzymywanym dzięki zaangażowaniu społeczności lokalnej. Nazwa swymi najgłębszymi korzeniami sięga początków XIX wieku. - W 1816 r. powstała na Marymoncie Szkoła Agronomiczna, która od 1820 r. działała pod nazwą Instytut Agronomiczny. Jej inicjatorem był Stanisław Staszic. Na rzecz Instytutu przekazane zostały dobra rządowe Marymont i Bielany oraz folwarki Ruda, Wawrzyszew i Buraków. Tam, na Burakowie, powstał oddział weterynarii i prawdopodobnie były sady owocowe. To od nich ma wywodzić się obecna nazwa Sady Żoliborskie – wskazuje Anna Laszuk, współautorka publikacji „50 lat Parku „Sady Żoliborskie”.
Na początku lat 30. XX w. na terenie mniej więcej obecnej ulicy Braci Załuskich, do granicy torów łączących wówczas Warszawę Gdańską i Łomianki, zaczęły powstawać ogrody działkowe. Korzystali z nich mieszkańcy kolonii budowanych na Żoliborzu m.in. przez utworzoną w 1921 r. Warszawską Spółdzielnię Mieszkaniową. „W czasie okupacji hitlerowskiej i Powstania Warszawskiego były one cennym źródłem zaopatrzenia okolicznych mieszkańców w owoce i warzywa” – wspominał na łamach Informatora Warszawskiej Spółdzielni Mieszkaniowej w 2012 r. B. Kołodziej.
W sierpniu 1944 r. ludzie, chcąc dotrzeć na działki, do swych zbiorów, szli pod kulami i - aby przynieść kosz pomidorów czy cebuli - ryzykowali życiem. W czasie powstania działki były niemym świadkiem dramatycznych wydarzeń mających miejsce w pobliskim klasztorze Sióstr Zmartwychwstanek, nazwanym „Twierdzą Zmartwychwstanek”.
Reklama
W latach 50. i 60. działki były stopniowo likwidowane, a w ich miejscu powstawało osiedle o nazwie „Sady Żoliborskie”. Wyróżniało się ono na tle innych budynków PRL-owskiej architektury dosłownym zanurzeniem w zieleni. W 1968 r. działki zostały całkowicie zlikwidowane. Pozostały na nich drzewa owocowe, o które dbali okoliczni mieszkańcy. Z inicjatywy Barbary Kowalczyk i Ryszarda Błahyja we wrześniu 1971 r. mieszkańcy nowego osiedla porozumieli się, stworzyli grupę inicjatywną i przystąpili do uporządkowania zaniedbanych terenów. Łopaty, grabie, taczki, a nawet sadzonki nowych roślin kupowali sami. Sady otrzymały wtedy „drugie życie”.
Z początkiem lat 90. ubiegłego wieku terenem zaczęli interesować się przedsiębiorcy, którzy chcieli tereny zielone wykorzystać na cele komercyjne. Odpowiedzią mieszkańców było powołanie Społecznego Komitetu Ochrony Parku „Sady Żoliborskie”, który dbał o to, aby tereny te były wykorzystywane tylko na cele rekreacyjne. – Czasem nie było łatwo. Kilkakrotnie organizowaliśmy zbieranie głosów za utrzymaniem parku. Bywało trudno, musieliśmy zdobywać pieniądze na drogi, ławki, urządzenie placu zabaw, dosadzanie drzew i krzewów oraz oświetlenie – wspomina Kowalczyk.
Dzisiaj park „na Sadach” integruje mieszkańców Żoliborza. Stwarza okazje do rekreacji i wypoczynku. Jest także dobrym miejscem na spędzenie chociaż namiastki „wczasów pod gruszą”.
Dzisiaj w parafii św. Jana Kantego odbędzie się modlitewny wieczór uwielbienia.
Mottem modlitwy są słowa z Ewangelii wg św. Łukasza: "Czyż nie sprzedają pięciu wróbli za dwa asy? A przecież żaden z nich nie jest zapomniany w oczach Bożych. U was zaś nawet włosy na głowie wszystkie są policzone. Nie bójcie się: jesteście ważniejsi niż wiele wróbli".
Św. Józef, oblubieniec Najświętszej Maryi Panny, w kalendarzu
liturgicznym Kościoła zajmuje miejsce specjalne, skoro jego wspomnienie
Kościół obchodzi w sposób uroczysty. Miesiąc marzec jest w sposób
szczególny poświęcony św. Józefowi. Jego święto obchodzimy 19 marca
jako uroczystość. Bardzo pięknie wyrażają prawdę o św. Józefie niektóre
pieśni: "Szczęśliwy, kto sobie patrona Józefa ma za Opiekuna. Niechaj
się niczego nie boi, gdy św. Józef przy nim stoi Patronem...".
Hebrajskie imię Józef oznacza tyle, co "Bóg przydał".
Św. Józef pochodził z królewskiego rodu Dawida. Pomimo tego, że pochodził
z takiego rodu, zarabiał na życie trudniąc się obróbką drewna. Mieszkał
zapewne w Nazarecie. Nie był on według ciała ojcem Jezusa Chrystusa.
Był nim jednak według żydowskiego prawa jako małżonek Maryi. Zaręczony
z Maryją stanął przed tajemnicą cudownego poczęcia. Postanowił wówczas
dyskretnie się usunąć, ale po nadprzyrodzonej interwencji wziął do
siebie Maryję, a potem jako prawdziwy Cień Najwyższego pokornie asystował
w wielkich tajemnicach. Chociaż Maryja porodziła Pana Jezusa dziewiczo,
to jednak według otoczenia św. Józef był uważany za Jego ojca. On
to kierował w drodze do Betlejem, nadawał Dzieciątku imię, przedstawiał
Je w świątyni jerozolimskiej i uciekając do Egiptu ocalił przed prześladowaniem
króla Heroda. Widzimy jeszcze św. Józefa w czasie pielgrzymki z dwunastoletnim
Jezusem do Jerozolimy na święto Paschy. Potem już się w Ewangelii
nie pojawia. Niektórzy sądzą, że wkrótce potem zakończył życie w
obecności Pana Jezusa i Najświętszej Maryi, na Ich rękach i miał
uroczysty pogrzeb, bo w ich obecności. Może dlatego św. Józef jest
uważany za szczególnego patrona dobrej śmierci.
Św. Józef był rzemieślnikiem, być może cieślą, co oznacza
hebrajski wyraz charasz. Zajmował się pracą w drewnie, w metalu,
w kamieniu. Wykonywał zatem narzędzie codziennego użytku, konieczne
również w gospodarce rolnej. Jest rzeczą uderzającą, że w wydarzeniach
z dziecięcych lat Pana Jezusa, św. Józef odgrywa znaczącą rolę. Jemu
anioł wyjaśnia tajemnice wcielenia Syna Bożego, jemu poleca ucieczkę
i powrót do Nazaretu po śmierci Heroda.
Na obrazach widzimy zwykle św. Józefa jako starca, by
w ten sposób podkreślić prawdę o dziewiczym poczęciu Pana Jezusa.
W rzeczywistości jednak św. Józef był młodzieńcem w pełni urody i
sił. Pisarze podkreślają, że do tak wielkiej godności, opiekuna Pana
Jezusa, oblubieńca Najświętszej Maryi Panny i żywiciela - głowy Najświętszej
Rodziny, powołał Pan Bóg męża o niezwykłej cnocie. Dlatego słusznie
stawiają oni św. Józefa na czele wszystkich świętych Pańskich, a
Kościół obchodzi jego doroczną pamiątkę, pomimo Wielkiego Postu,
jako uroczystość.
Szczególnym nabożeństwem do św. Józefa wyróżniała się
św. Teresa z Avila. Z wielkim zaangażowaniem szerzyła ona kult św.
Józefa słowem i pismem. Twierdziła, że o cokolwiek prosiła Pana Boga
za przyczyną św. Józefa, zawsze to otrzymała. Jego też obrała za
głównego patrona zreformowanego przez siebie zakonu karmelitańskiego.
Za swojego patrona św. Józefa obrały sobie również Siostry Wizytki.
Św. Jan Bosko, założył stowarzyszenie św. Józefa dla młodzieży rzemieślniczej.
Papież bł. Jan XXIII, który na chrzcie św. otrzymał imię Józef, do
kanonu Mszy św. (pierwsza modlitwa eucharystyczna) dołączył imię
św. Józefa. W 1961 r. tenże Papież wydał list zalecający szczególne
nabożeństwo do tegoż Orędownika.
Liturgiczne święto św. Józefa po raz pierwszy spotykamy
w IV w. w pobliżu Jerozolimy w klasztorze św. Saby. Papież Sykstus
IV w 1479 r. wprowadził to święto do mszału rzymskiego i brewiarza,
a papież Grzegorz XV rozszerzył je na cały Kościół. W pierwszej połowie
XIX w. przełożeni generalni 43 zakonów wystąpili do Stolicy Apostolskiej
z prośbą o ustanowienie osobnego święta Opieki Świętego Józefa nad
Kościołem Chrystusa. Papież bł. Pius IX przyczynił się do ich prośby
i w 1847 r. ustanowił to święto. Natomiast papież św. Pius X podniósł
je do rangi uroczystości. Papież Pius XII wprowadził na dzień 1 maja
wspomnienie św. Józefa Robotnika. Papież Benedykt XV w 1919 r. do
Mszy św., w której wspomina św. Józefa dołączył osobną o nim prefację.
Pierwszą w dziejach Kościoła encyklikę o św. Józefie wydał papież
Leon XIII. Wreszcie papież św. Pius X zatwierdził litanię do św.
Józefa, do odmawiania publicznego. Są sanktuaria św. Józefa. Największe
i najbardziej znane jest w Kanadzie, w Montrealu. Powstało ono w
1904 r. i posiada 61 dzwonów. Cudowna figura św. Józefa została ukoronowana
koronami papieskimi w 1955 r. Kanada, Czechy, Austria, Portugalia,
Hiszpania obrały sobie św. Józefa za patrona.
W Polsce kult św. Józefa jest bardzo żywy. Już na przełomie
XI i XII w. w Krakowie obchodzono 19 marca jego święto. W XVII i
XVIII w. nastąpił największy rozwój nabożeństwa do św. Józefa. W
1645 r. ukazały się godzinki ku czci św. Józefa. W XVII w. wybudowano
największe sanktuarium św. Józefa w Polsce, w Kaliszu. Znajduje się
tam obraz pochodzący z tegoż wieku, który w 1786 r. Prymas Polski
Władysław Aleksander Łubieński, ogłosił urzędowo za cudowny. Papież
Pius VI w 1783 r. wydał dekret zezwalający na koronacje obrazu, ale
dokonała się ona dopiero w 1796 r. W Polsce jest około 270 kościołów
ku czci św. Józefa. W 1818 r. diecezja kujawsko-kaliska obrała go
sobie za patrona, a później diecezja wrocławska i diecezja łódzka.
Powstały 4 rodziny zakonne pod wezwaniem św. Józefa. W Polsce swego
czasu imię Józef było bardzo popularne.
Ojciec Święty w adhortacji apostolskiej Redemptoris Custos
z 15 sierpnia 1989 r. ukazuje św. Józefa i jego posłannictwo w życiu
Chrystusa i Kościoła. Pisze o nim, że był powołany na opiekuna Zbawiciela,
był powiernikiem tajemnicy samego Boga, mężem sprawiedliwym i oblubieńcem
Dziewicy Maryi, był pracowity, a jego praca była wyrazem miłości.
Ojciec Święty kończy adhortację słowami: "Mąż sprawiedliwy, który
nosił w sobie całe dziedzictwo Starego Przymierza, równocześnie został
wprowadzony przez Boga w początki Przymierza Nowego i Wiecznego w
Jezusie Chrystusie. Niech nam ukazuje drogi tego zbawczego Przymierza
na progu Tysiąclecia, w którym ma trwać i dalej się rozwijać ´pełnia
czasu´ związana z niewysłowioną tajemnicą Wcielenia Słowa. Niech
św. Józef wyprasza Kościołowi i światu, każdemu z nas, błogosławieństwo
Ojca i Syna i Ducha Świętego".
Krajowa Rada Radiofonii i Telewizji wszczęła postępowanie w sprawie reportażu „Arcydzieło Rydzyka” wyemitowanego przez TVP – podał „Nasz Dziennik”. Do Rady wciąż napływają skargi od widzów.
Według zapowiedzi materiał „Arcydzieło Rydzyka” wyemitowany na antenie TVP miał ujawniać rzekome nieprawidłowości przy powstaniu toruńskiego Muzeum „Pamięć i Tożsamość” im. św. Jana Pawła II w Toruniu. W rzeczywistości był to kolejny atak na dzieła skupione wokół Radia Maryja i założyciela katolickiej rozgłośni, o. Tadeusza Rydzyka CSsR.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.