- Był pogodną twarzą Jasnej Góry – powiedział abp Stanisław Gądecki po śmierci o. Krystiana Gwioździka, paulina
- Był zawsze pod ręką, gdzie tylko mógł i jak mógł, starał się nam pomagać - tak o śp. o. Krystianie Gwioździku, paulinie, który był prefektem gości, przyjmującym na Jasnej Górze przede wszystkim hierarchów kościelnych, mówi przewodniczący Konferencji Episkopatu Polski. Abp Stanisław Gądecki w imieniu KEP wyraził smutek z powodu jego śmierci. Także bp Artur Miziński, sekretarz Episkopatu podkreśla wielką radość i pogodę ducha o. Krystiana, wyrażając wdzięczność za lata współpracy. Msza pogrzebowa zakonnika odbędzie się jutro na Jasnej Górze o godz. 11.00 w Bazylice.
- Był pogodną twarzą Jasnej Góry - zauważył przewodniczy Episkopatu i dodał, że „Jasna Góra straciła coś co świadczyło o jej gościnności”.
„Niech pamięć o nim i modlitwa wspiera samych ojców paulinów w przeżyciu tego smutnego momentu - powiedział abp Gądecki w opublikowanym na Twitterze Episkopatu video-słowie.
- Będzie nam bardzo brakowało o. Krystiana na dziedzińcu Jasnej Góry, który oczekuje na nas, witając nas z wielką radością i pogodą ducha - mówi bp Artur Miziński, sekretarz Konferencji Episkopatu Polski w rozmowie z Biurem Prasowym Jasnej Góry. Przypomina, że „nie tak dawno byliśmy na Jasnej Górze i wszystkie sprawy związane z organizacją naszych rekolekcji i Zebrania Plenarnego były prowadzone właśnie z o. Krystianem. On jako prefekt gości był pierwszym kontaktem, zarówno dla nas - Konferencji Episkopatu Polski, jak i dla innych”.
Reklama
- Pamiętam także organizowane różne uroczystości np. wizytę Ojca Świętego, święta maryjne, w których uczestniczył Episkopat, nasze spotkania KEP, to on swą przedsiębiorczością, bystrością umysłu, życzliwością, rzetelnością w podejściu do spełnianych obowiązków, wielką sprawnością organizacyjną, a przy tym ogromną pogodą ducha, wypełniał miejsca, przestrzenie i czas, szczególnie wtedy, kiedy trudno było dograć różne fakty, połączyć wydarzenia - wspomina bp Miziński. Podkreśla, że „niewątpliwie było to dla niego możliwe dlatego, że swą niezwykłą aktywność łączył z głęboką modlitwą”. - Ta modlitwa, lata spędzone w Zakonie, są owocem współpracy powołanego z Tym, który powołuje. Pokornie łączył powierzoną mu posługę, z darem dla innych - zauważył bp Miziński.
Reklama
„Takiego go zapamiętuję, taki pozostaje w moim sercu, w mojej myśli i w modlitwie”, powiedział sekretarz generalny KEP.
Podziel się cytatem
- Nich Ten który dał mu życie i powołał go do swego Domu obdarzy go życiem wiecznym, a nasza wdzięczność i modlitwa towarzyszą mu w tym czasie przejścia i w ostatnim pożegnaniu ziemskim, które dokona się jutro - powiedział bp Artur Miziński dodając, że „po ludzku pozostaje wielka wyrwa i ból, ale ufamy, że jest już u Tego, który jest Dawcą życia i śmierci.
O. Krystian Gwioździk odszedł do Pana 12 grudnia w wieku 65 lat, w 36 roku kapłaństwa i 42 roku życia zakonnego. Pierwszą profesję zakonną złożył w 1979 r. a święcenia kapłańskie otrzymał 25 maja 1985 r. z rąk bpa Stanisława Nowaka.
W Zakonie Paulinów był m.in. referentem do spraw Nawiedzenia parafii w Polsce przez kopię Cudownego obrazu Matki Bożej Jasnogórskiej i sześć lat podprzeorem Jasnej Góry.
W 2016 r. podczas Mszy św. za zmarłych ojców i braci paulinów mówił: „wiara w nieśmiertelność jest wielkim darem Stwórcy nam udzielonym, tylko ta wiara pozwala nam spokojnie przyjąć śmierć, bo w progach Ojca Domu czeka i wyjdzie po nas litościwa Matka”.
Osoby żyjące w powtórnych związkach małżeńskich nie powinny uważać się za odłączone od Kościoła, choć - nie będąc w stanie łaski uświęcającej - nie mogą przystępować do Komunii świętej - to główne przesłanie wystąpienia przewodniczącego Konferencji Episkopatu Polski abp. Stanisława Gądeckiego na Synodzie w Rzymie. "Tak jak przypomniał nam Papież Franciszek, my tutaj obecni nie chcemy i nie mamy żadnej władzy, aby zmienić doktrynę Kościoła" - podkreślił metropolita poznański.
Publikujemy treść wystąpienia wygłoszonego przez sbp. Stanisława Gądeckiego w sobotę, 10 października, podczas VI sesji generalnej:
Bazylika Santa Maria Maggiore – najważniejsza świątynia dedykowana Matce Bożej
Wśród wielu uroczystości, świąt i wspomnień Najświętszej Maryi Panny, jakich wiele jest w ciągu roku liturgicznego, dowolne wspomnienie Najświętszego Imienia Maryi jest nieco zapomniane, już przez sam fakt, że jest ono dowolne. Święto imienia Maryi zaczęto obchodzić w Hiszpanii, ale dopiero po zwycięstwie odniesionym przez Jana III Sobieskiego pod Wiedniem, 12 września 1683 r. papież bł. Innocenty XI, na wniosek polskiego króla rozciągnął jego obchód na cały Kościół katolicki. Zgodnie z tradycją i żydowskim zwyczajem Matka Boża cztery dni po swoim urodzeniu otrzymała imię Maryja. Ponieważ Jej urodziny obchodzimy 8 września, stąd 12 września przypada wspomnienie nadania Najświętszej Dziewicy imienia Miriam. To hebrajskie imię oznacza „być pięknym lub wspaniałym”, zaś w języku aramejskim, którym posługiwano się w Palestynie w czasach Jezusa i Maryi, imię to występuje w znaczeniu „Pani”. Gdy zsumujemy znaczenia tego imienia w języku hebrajskim i aramejskim, otrzymamy tytuł „Piękna Pani”. Zatem Maryja to „Piękna Pani”, i tak jest ona nazywana od najdawniejszych czasów. Potwierdziły to badania archeologiczne przeprowadzone w Grocie Nazaretańskiej pod kierownictwem o. Bellarmimo Bagattiego. Największą niespodzianką było wydobycie kamienia z napisem: EMAPIA. To skrót greckiego wyrażenia: „Chaire Maria” (Bądź pozdrowiona, Maryjo). To jedne z najstarszych dowodów czci oddawanej Maryi, Matce Bożej. Po przeprowadzeniu zaś wnikliwych badań archeolodzy doszli do wniosku, że znaleziska te są fragmentami najstarszej świątyni chrześcijańskiej w Nazarecie. Znaleziono tam również dwa inne napisy z końca I wieku. Drugi z nich zawiera dwa słowa: „Piękna Pani”. Kiedy czytamy relacje osób widzących Matkę Bożą, np. św. Katarzyny Labouré, św. Bernadety Soubirous czy Dzieci z Fatimy, wszystkie te osoby nazywają Maryję Piękną Panią. Przejdźmy teraz do samego wspomnienia Najświętszego Imienia Maryi. Wyżej powiedziano, że bł. Innocenty XI wspomnienie to rozciągnął na cały Kościół na wiosek naszego Króla Polski. W 1683 r. potężna turecka armia groziła całej Europie, w tym Stolicy Apostolskiej. Pewny siebie Sułtan Mehmed IV rozmyślał, jak to uczyni z Bazyliki św. Piotra stajnię dla swoich rumaków. Wydawało się, że nie ma już ratunku ani dla oblężonego Wiednia i całego chrześcijaństwa. W tym ciężkim położeniu bł. Innocenty XI wysłał posła do Jana III Sobieskiego z prośbą, aby pośpieszył na odsiecz, podobne poselstwo wysłał cesarz austriacki. Jednak Sejm, mając na uwadze pusty skarb i wyczerpany wojnami kraj, wahał się. Wtedy to spowiednik króla św. Stanisław Papczyński dzięki Maryi ostatecznie przekonał króla oraz sejm. Matka Boża ukazała się św. Stanisławowi i zapewniła o zwycięstwie. Kazała iść pod Wiedeń i walczyć. Założyciel Marianów wystąpił wobec króla, senatu, legata papieskiego i przemówił tymi słowami: „Zapewniam cię, królu, Imieniem Dziewicy Maryi, że zwyciężysz i okryjesz siebie, rycerstwo polskie i Ojczyznę nieśmiertelną chwałą”. Sobieski idąc na odsiecz Wiednia, zatrzymał się na Jasnej Górze. Wstępował też po drodze do innych sanktuariów maryjnych, aby błagać Maryję o pomoc. 12 września Sobieski przed bitwą uczestniczył w dwóch Mszach św., w tej drugiej służąc bł. Markowi d’Aviano jako ministrant. Przystąpił do Komunii św. i leżąc krzyżem, wraz z całym wojskiem ufnie polecał się Matce Najświętszej. Chcąc, aby wszystko działo się pod Jej znakiem, dał rycerstwu hasło: „W imię Panny Maryi – Panie Boże, dopomóż!”. Polska jazda z imieniem Maryi na ustach ruszyła do ataku, śpiewając „Bogurodzicę”. Armia turecka licząca ok. 200 tys. żołnierzy uciekała przed 23 tys. polskiej jazdy. Atak był tak piorunujący i widowiskowy, że wojska cesarza austriackiego opóźniły swoje uderzenie, żeby podziwiać szarżę naszej husarii. Tego dnia zginęło 25 tys. Turków, a Polaków tylko jeden tysiąc.
Ojciec Święty spotkał się z uczestnikami Światowego Spotkania na rzecz Braterstwa Ludzkiego, które dziś i jutro odbywa się w Watykanie. Zachęcił, by w świecie podzielonym konfliktami, przemocą i obojętnością, powracać do pytania, jakie Pan Bóg zadał Kainowi: „Gdzie jest brat twój?” i własną postawą dawać na nie odpowiedź.
Ojciec Święty, nawiązując do nauczania swojego poprzednika, zwłaszcza do encykliki papieża Franciszka „Fratelli tutti”, przypomniał po raz kolejny, że wojna nie jest właściwą drogą rozwiązywania konfliktów. Mówił też o tym, że historia pierwszego konfliktu Kaina z Ablem, opisana na kartach Księgi Rodzaju nie powinna prowadzić nas do wniosków, że przemoc jest „czymś normalnym”, co istnieje „od zawsze”.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
