Pod takim hasłem przebiegał Ogólnopolski Festiwal Twórczości Maryjnej „Sancta Maria”, którego gala finałowa odbyła się 29 maja w Sali Papieskiej na Jasnej Górze.
W ramach festiwalu odbyły się konkursy: literacki, plastyczny i muzyczny. Grand prix otrzymali: Robert Purgał z Zespołu Szkół Muzycznych im. Marcina Józefa Żebrowskiego w Częstochowie (konkurs literacki), Maja Legęza ze Szkoły Podstawowej nr 53 z Oddziałami Integracyjnymi im. Marii Skłodowskiej-Curie w Częstochowie (konkurs plastyczny) oraz Kinga Kipigroch z Gminnego Ośrodka Kultury w Kłomnicach (konkurs muzyczny). Jury wyłoniło 180 laureatów.
W festiwalu wzięło udział 896 uczniów przedszkoli, szkół podstawowych i ponadpodstawowych, w tym dzieci i młodzież z Ukrainy.
– Poziom był jak zawsze wysoki. Z roku na rok coraz trudniej jest wyłonić najlepszych – przyznała w rozmowie z „Niedzielą” Anna Rybowicz, prezes Stowarzyszenia „Sancta Maria”, wicedyrektor Zespołu Szkolno-Przedszkolnego nr 6 w Częstochowie i pomysłodawca festiwalu. – Zależy nam na tym, żeby propagować kult Maryi, zwłaszcza tutaj, w sanktuarium jasnogórskim – odpowiedziała zapytana o cel tego przedsięwzięcia.
Reklama
Galę finałową otworzył o. Samuel Pacholski, przeor Jasnej Góry. Wyraził uznanie i wdzięczność dla organizatorów za to, że propagują twórczość maryjną i uczą dzieci miłości do Matki Bożej, przywiązania do Niej i zawierzenia na wzór bł. Stefana Wyszyńskiego. – Będziemy was dopingować do kolejnych edycji festiwalu, bo on rozwija twórczo dzieci i młodzież i przypomina o tym, że polska kultura, również ta wyrosła z wrażliwości religijnej, chrześcijańskiej, maryjnej, to coś, co będzie zawsze pomagało w budowaniu dojrzałej osobowości tych młodych ludzi, będzie uczyło ich miłości do ojczyzny, Kościoła i Matki Bożej – powiedział o. Pacholski.
Bp Andrzej Przybylski zwrócił uwagę, że Maryja jest jedyną kobietą, której tak wiele miejsca poświęcono w kulturze. – Źródłem tych wielkich dzieł są dziecięce przeżycia i wrażliwość, maryjny świat i kultura – ocenił. Gratulował również uczestnikom festiwalu. – Niech te wszystkie dzieła chwalą Maryję – dodał.
Abp Wacław Depo wyraził radość z obecności „w gronie rodzinnym”. Za Janem Pawłem II życzył młodym twórcom, „żeby sztuka była wyrazem miłości”.
Gośćmi honorowymi gali były dzieci ze Specjalnego Ośrodka Szkolno-Wychowawczego nr 5 w Częstochowie.
Nagrodzone prace plastyczne i literackie można oglądać na wystawie w Sali Rycerskiej do końca czerwca. Na czas wakacji zostanie ona przeniesiona do bastionu św. Rocha. Ponadto 15 sierpnia ok. godz. 13, po zakończeniu Sumy pontyfikalnej w uroczystość Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny, laureatów będzie można usłyszeć ze szczytu Jasnej Góry.
Ogólnopolski Festiwal Twórczości Maryjnej „Sancta Maria” honorowym patronatem objęli: abp Wacław Depo – metropolita częstochowski, o. Samuel Pacholski – przeor klasztoru Ojców Paulinów na Jasnej Górze i o. Nikodem Kilnar – krajowy duszpasterz muzyków kościelnych. Jednym z patronów medialnych był Tygodnik Katolicki „Niedziela”.
Golgota znajduje się dzisiaj w Bazylice Grobu Pańskiego. Mroczne pomieszczenie, do którego wchodzi się po wąskich schodkach. Pod ołtarzem otwór – pielgrzymi z nabożną czcią klękają tam i dotykają ręką skały w miejscu, na które spływała krew Chrystusa zbawiającego świat. Potem schodzą do „kamienia namaszczenia”, na którym według Tradycji dokonał się obrzęd szybkiego zawinięcia Umęczonego w całun z wonnościami. Na koniec ustawiają się w długiej kolejce, by naocznie stwierdzić, że Grób jest pusty, że śmierć nie ma władzy nad Zbawicielem, a Ten, który ją zwyciężył, pozbawił ją także władzy nad każdym z nas. W atmosferze tego miejsca każdy, kto chce i jest nieuprzedzony, poczuje, że to właśnie tutaj dokonało się zbawienie świata. I moje zbawienie… Golgota… To słowo przetoczyło się przez polskie media w naprawdę przedziwnym kontekście. Postawiono przy nim słowo „Piknik” (dokładniej „Picnic”) i oświadczono, że to tytuł spektaklu teatralnego. Zdjęcia, które towarzyszyły informacjom o spektaklu, nie pozostawiały złudzeń, jakiego typu jest to przedstawienie. Bluźnierstwo widać było gołym okiem. Nic zatem dziwnego, że w każdym mieście, w którym postanowiono „sztukę” pokazać (także w tzw. wersji czytanej), skrzykiwali się ludzie wierzący, dla których było to szyderstwo ze spraw najświętszych. Efektem najczęściej było odwoływanie spektaklu ku wielkiemu oburzeniu zwolenników tzw. wolności słowa i artystycznego wyrazu w dziedzinie sztuki. Swoją drogą, zadziwia mnie ta uzurpacja „artystów”, którzy z jakiegoś powodu uważają, że im wszystko wolno. Nie chciałbym być złośliwy, ale wygląda na to, że im mniej ma artysta do powiedzenia, tym bardziej chce szokować. No bo jak inaczej dać się zauważyć? Skoro nie ma się do powiedzenia nic sensownego ani mądrego, skoro w dziedzinie formy też artysty nie stać na kreatywność, to pozostaje uderzanie w świętości. Kogoś to na pewno ruszy i reklama zapewniona.
Szyderstwo na Golgocie… W sumie nic nowego, Ewangeliści też o tym piszą: szydzili członkowie Wysokiej Rady, szydzili żołnierze, szydzili przechodnie. I potem przez dwa tysiące lat chrześcijaństwa nie brakowało szyderstw i bluźnierstw, pamiętam jakieś starożytne wykopalisko z wyobrażeniem osła na krzyżu. Można powiedzieć, że nie zaszkodziło nikomu. Może z wyjątkiem szyderców. Pytania pozostają aktualne dwa: po pierwsze, jak prawo do wolności słowa i sumienia ma się do domniemanego „prawa do bluźnierstwa”, po drugie, jak reagować na bluźnierstwo, nie wzmacniając jego zasięgu? Na pierwsze pytanie odpowiadam stanowczo: wolność słowa to nie prawo do gadania byle czego. Ciekawe, że z tak sformułowaną tezą zgodzi się niemal każdy. Przecież teraz, w czasie afery podsłuchowej, namierzeni w restauracji politycy są krytykowani i za formę, i za treść rozmowy. No to jak z wolnością słowa dla nich? Są jednak jakieś granice? Myślę też, że nikt z krytykujących obecne protesty i decyzje o odwoływaniu spektakli nie pozwoliłby na prywatne, a tym bardziej publiczne obrażanie osób, które kochają. A tu przecież obraża się Osobę najbliższą z bliskich! Wolność słowa to ważna cecha demokracji, ale ma swój cel. Nie jest nim psucie więzi między ludźmi, przeciwnie – wolność ma służyć budowaniu dobrych relacji. A tak na marginesie: co z wolnością słowa protestujących wobec bluźnierstwa?
Jak reagować… Często słyszę argument, z którego wynika, że takie głupoty najlepiej przemilczeć, bo tylko protest nadaje im rangę. Coś w tym jest – zapewne bez głośnych protestów wobec spektaklu nie pojawiłyby się w Internecie zwoływane przez szyderców wydarzenia typu „GolGota Piknik, czyli podwórkowe grillowanie na weganie”. Ta świadoma prowokacja, byłaby nie do pomyślenia, gdyby nikt nie pokazał, że wadzi mu bluźnierstwo. Tylko, że bluźnierstwu i głupocie trzeba postawić tamę. Jeśli szyderca zobaczy, że jego pomysł nie wzbudził zainteresowania, że można skoro nikt nie protestuje, będzie szukał dalej pomysłu na szokowanie. Po drugie, brak protestu może być odczytywany jak przyzwolenie – za chwilę ktoś powie: „a wtedy było takie a takie przedstawienie i jakoś nikomu to nie przeszkadzało”. W większości przypadków katolickie protesty polegały na wspólnym odmawianiu Różańca przed wejściem do teatru. Mit o groźbie zamieszek ze strony „kiboli” należy włożyć między bajki. To tylko pretekst, by nie pokazać, że babki z różańcem w ręku wygrały. Popiskiwania tzw. narodowców były bez znaczenia. Najważniejsze, byśmy pokazali, jak drogi nam jest Krzyż – nie tylko przez protest, gdy jest obrażany. Na co dzień.
Podczas dwunastej kongregacji generalnej Kolegium Kardynalskiego, ostatniej przed rozpoczęciem konklawe, anulowano Pierścień Rybaka i pieczęcie pontyfikatu papieża Franciszka, umieszczając na nich krzyż - poinformował dyrektor Biura Prasowego Stolicy Apostolskiej, Matteo Bruni.
Podczas spotkania kardynałów odczytano również oświadczenie-apel o zawieszenie broni w strefach wojennych. Zapytany przez dziennikarzy o sprawę kenijskiego kardynała Johna Ndje, który w wywiadzie oświadczył, że nie jest chory, ale nie został wezwany na konklawe, Bruni przypomniał, że „kardynałowie elektorzy nie potrzebują wezwania, aby się stawić, ponieważ są dopuszczeni do konklawe z mocy prawa. W niektórych przypadkach to dziekan Kolegium Kardynałów sprawdza za pośrednictwem nuncjatury, czy kardynał może przybyć, czy też nie. W tym przypadku taka interwencja miała miejsce i odpowiedź była negatywna” - stwierdził rzecznik Watykanu.
Choć to jeden z głównych symboli konklawe, to jego tradycja sięga jedynie nieco ponad 100 lat. Biały dym z komina zamontowanego na Kaplicy Sykstyńskiej obwieszcza światu wybór papieża. Fumata bianca weszła też na stałe do języka włoskiego jako synonim rozwiązania jakiejś sprawy, zakończenia oczekiwania.
Po raz pierwszy biały dym zwiastował wybór papieża 3 września 1914 roku, gdy wybrano kardynała Giacomo della Chiesa, który przybrał imię Benedykta XV. Wcześniej wybór papieża oznaczał… brak dymu, bowiem karty ze skutecznego głosowania archiwizowano. Dłuższa jest historia czarnego dymu. We wcześniejszych wiekach, niezależnie od tego czy konklawe odbywało się w Watykanie, czy na rzymskim Kwirynale (gdy istniało Państwo Kościelne) czerń z komina była znakiem, że wakat na Stolicy Apostolskiej trwał.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
