Kard. Dziwisz wspomina rodziców Jana Pawła II w czasie Mszy św. przy Jego grobie
Rankiem, we wtorek 26 lipca, w dniu, w którym Kościół wspomina św. Joachima i Annę, rodziców Najświętszej Maryi Panny, kard. Stanisław Dziwisz odprawił Mszę św. przy grobie św. Jana Pawła II w bazylice watykańskiej. Koncelebrowało czterech kapłanów z Archidiecezji krakowskiej: ks. inf. Bronisław Fidelus, ks. Zbigniew Bielas, ks. Bogdan Brodowski i ks. Edward Łatka.
W swej okolicznościowej homilii Kardynał nawiązał do rozmowy Jezusa z Szymonem Piotrem, podczas której Pan pyta trzykrotnie Apostoła: „Szymonie, synu Jana, czy miłujesz Mnie więcej aniżeli ci?”, „Szymonie, synu Jana, czy miłujesz Mnie?”, „Szymonie, synu Jana, czy kochasz Mnie?” Jak stwierdził kaznodzieja to pytanie Chrystus kieruje do każdego z nas i dzisiaj. I każdy z nas musi na nie odpowiedzieć. Piotr wyznał swoją miłość do Jezusa pomimo, że trzykrotnie się Jego zaparł. My również, pomimo naszych upadków, powinniśmy strać się mówić Jezusowi: “Tak, Panie, Ty wiesz, że Cię kocham.” Kard. Dziwisz zachęcił także, by nie ustawała nasza miłość do św. Jana Pawła II, naszego wielkiego orędownika u Boga.
Dzisiejsze wspomnienie rodziców Matki Bożej sprawiło, że Kardynał przypomniał o rozpoczętym procesie beatyfikacyjnym rodziców Jana Pawła II, wyrażając nadzieję, że będzie on przebiegał szybko i bez przeszkód.
W czasie Mszy św. modlono się również za zmarłą niedawno mamę Janusza Kotańskiego, byłego ambasadora RP przy Stolicy Apostolskiej, Halinę, w nadziei, że Bóg okaże jej swe miłosierdzie.
Msza św. celebrowana przez kard. Dziwisza miała czysto prywatny charakter.
Po Mszy św. kardynał i koncelebransi zrobili sobie pamiątkowe zdjęcie w zakrystii bazyliki św. Piotra.
Mszę św. odprawiono w Grotach Watykańskich, przy grobie Apostoła Piotra, na tym samym ołtarzu, na którym tak wiele razy celebrował Eucharystię o. Sylwester. Uczestniczyło w niej wiele sióstr zakonnych oraz świeccy znajomi zmarłego.
Miesiąc temu, 15 sierpnia zmarł w domu werbistów w Górnej Grupie o. Sylwester Pająk. Przez wiele lat, od 1963 r. do 1988 r., był misjonarzem w Indonezji, następnie pracował w Rzymie, w kurii generalnej Zgromadzenia Werbistów, a później w Papieskim Kolegium Misyjnym św. Piotra Apostoła. Od 2001 r. był radcą kościelnym w Ambasadzie Republiki Indonezji przy Stolicy Apostolskiej i duszpasterzem katolików indonezyjskich mieszkających we Włoszech.
Ministerstwo Edukacji Narodowej z jednej strony zapewnia, że szkoły powinny być blisko uczniów, a z drugiej – daje ciche przyzwolenie na ich masowe zamykanie.
Lubelszczyzna stała się symbolem tej politycznej hipokryzji, bo właśnie tam kurator zgodził się na likwidację większej liczby szkół niż rok wcześniej zlikwidowano w całej Polsce. W województwie mazowieckim do Kuratorium Oświaty w Warszawie wpłynęło 13 wniosków o likwidację szkół. Jednocześnie Ministerstwo Edukacji Narodowej ma wdrażać projekty, które mają rzekomo ratować edukację na wsi. Czym jednak jest to całe spóźnione „ratowanie"? Czy zwykłą zasłoną dymną? Czy naprawdę nie dzieje się nic niebywałego? Dla setek uczniów i nauczycieli, którzy właśnie dowiedzieli się, że ich szkoła znika z mapy edukacyjnej, jest to zapewne bardzo pocieszające.
W dn. 30 marca – 1 kwietnia w parafii św. Jana Marii Vianneya w Polichnie odbyły się rekolekcje wielkopostne. Czas wchodzenia w tajemnice Bożej miłości parafianie przeżyli pod kierunkiem o. Ryszarda Koczwary z Niepokalanowa.
Chcąc przygotować wiernych do głębokiego przeżycia Wielkiego Tygodnia, rekolekcjonista umacniał ich w cnotach teologalnych, eksponując, że fundamentem duchowości chrześcijańskiej jest wiara, a w jej skład wchodzi poznanie, doświadczenie emocjonalno-wartościujące i moralne działanie. Ukazując wartość Wielkiego Tygodnia, mobilizował do rozwoju wiary, mężnego jej wyznawania w każdych okolicznościach życia. – Trzeba pokazać, że jestem katolikiem, chrześcijaninem i nie wstydzę ani nie boję się wiary – powiedział. Przypomniał, że progresja wiary i wytrwałość w niej, bez względu na różnorodność doświadczeń życia, pozostaje nadrzędnym obowiązkiem chrześcijan, rodziców wobec dzieci i Kościoła wobec wiernych. Pytał więc: - „Co zrobiliśmy z dzieciństwem dzieci, czy mają one jeszcze dzieciństwo? Czy te, które wyjechały za granicę z braku miłości do ziemi, będą miały do kogo/czego wracać?”. Rekolekcjonista uwypuklił, że centrum wiary chrześcijańskiej stanowi Jezus Chrystus. Podkreślił, że „Jezus - centrum, kierownik i wyznacznik mojego życia, może uzdrowić mnie i moich najbliższych”.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
