17 września 2003 (środa), kaplica sióstr elżbietanek w Zielonej Górze
godz. 19.00: Msza św. inaugurująca nowy rok pracy duszpasterskiej
Wykład: Doświadczenie śmierci w aspekcie służby medycznej - mgr Janina Piotrowska
18 października 2003 - św. Łukasza (sobota), konkatedra pw. św. Jadwigi w Zielonej Górze
godz. 18.00: Msza św. w intencji środowiska służby zdrowia, lekarzy, pielęgniarek, personelu pomocniczego
godz. 19.30: Koncert i agapa w Filharmonii Zielonogórskiej
19 listopada 2003 (środa), kaplica sióstr elżbietanek w Zielonej Górze
godz. 19.00: Msza św. i wykład: Opieka hospicyjna - ojciec ze Wspólnoty Krwi Chrystusa
17 grudnia 2003 (środa), kaplica sióstr elżbietanek w Zielonej Górze
godz. 19.00: Msza św. i wykład: Antykoncepcja a leczenie hormonalne - dr Jerzy Wyporski
grudzień 2003 - rekolekcje adwentowe w Rokitnie
styczeń 2004 - spotkanie opłatkowe na parafii pw. Ducha Świętego w Zielonej Górze
21 stycznia 2004 (środa), kaplica sióstr elżbietanek w Zielonej Górze
godz. 19.00: Msza św. i wykład: Stany depresyjne - dr Mirosława Lesiecka
11 lutego 2004 (środa) - Światowy Dzień Chorego
godz. 18.00: Msza św. w konkatedrze pw. św. Jadwigi w Zielonej Górze
17 marca 2004 (środa), kaplica sióstr elżbietanek w Zielonej Górze
godz. 19.00: Msza św. i wykład: Problem narkomani w środowiskach młodzieżowych - dr Jacek Kurzępa
marzec 2004 - rekolekcje wielkopostne w Rokitnie
21 kwietnia 2004 (środa), kaplica sióstr elżbietanek w Zielonej Górze
godz. 19.00: Msza św. i wykład: Sekty zagrożeniem życia duchowego: Civitas Christiana
kwiecień 2004 - święcone: parafia pw. Ducha Świętego w Zielonej Górze
15 maja 2004 (środa), majówka w Sławie Śląskiej
Sztuka świętowania - ks. Eugeniusz Jankiewicz
22-23 maja 2004 - Ogólnopolska Pielgrzymka Służby Zdrowia na Jasną Górę
18 czerwca (środa), kaplica sióstr elżbietanek w Zielonej Górze
godz. 19.00: Msza św. i podsumowanie rocznej pracy.
W czasach Pana Jezusa kobieta nie mogła stanowić sama o sobie. Zależała najpierw od ojca, ewentualnie brata, a później najczęściej od męża lub syna. Po śmierci głowy rodziny była w trudnej sytuacji, szczególnie gdy nie miała dzieci. Choć prawo nakazywało troskę o nią rodzinie czy instytucjom religijnym, to stan, w którym się znajdowała, narażał ją na nadużycia ze strony innych. Starożytni królowie, aby podkreślić swoją łaskawość wobec poddanych, nosili miano opiekunów wdów, sierot i cudzoziemców, czyli najbardziej bezradnych. Pan Jezus daje wyraz swej troski o wdowy z niebywałą przenikliwością. Wypomina uczonym w Piśmie ich obłudne postępowanie. Pod płaszczykiem troski o samotne po śmierci męża kobiety, używając swojej pozycji religijnej i społecznej, zabiegali oni o dochód dla swojej grupy lub dla siebie. Mieli prawo zarządzać majątkiem wdów i pobierać z tego tytułu prowizję, dodajmy: znaczącą, jeśli wdowa była bogata. Czasem za tę pracę zobowiązywali się do modlitwy, a bywało też tak, że udając religijną troskę, okradali je. Pan Jezus zapowiada za to bardzo surową karę. Zapytajmy wobec tego: czy nasza pobożność nie jest podszyta jakąś wyrachowaną interesownością? Postawa chciwości czy hipokryzji niszczy więź z Bogiem i z ludźmi, a w konsekwencji nas samych. Czy okazywana dobroć nie jest obliczona na wymierne korzyści materialne lub prestiż? Czy powierzone nam pieniądze służą dobrej sprawie czy niegodziwej? Druga część Ewangelii opowiada o tym, co zdarzyło się przy skarbonie świątynnej. Przy ostatniej, trzynastej, wrzucający datek nie musiał podawać kapłanowi intencji, w jakiej to czyni. Bogaci, ofiarując pokaźną kwotę na świątynię, wypełniali obowiązek troski o nią i przy okazji zyskiwali miano hojnych, choć ofiara pochodziła z nadmiaru tego, co posiadali. Pan Jezus obserwuje wdowę, która wrzuca do skarbony dwa pieniążki stanowiące całe jej utrzymanie. Mogła zostawić sobie jedną monetę na chleb. Wrzucając obie, daje wyraz heroicznej wiary, że przecież sam Bóg zatroszczy się o nią, weźmie ją w obronę, nie da jej zginąć. Ona dała najwięcej – dosłownie całe życie, a jej wiara była żarliwa, gorąca. Boża „rachunkowość” patrzy na serce. A jak jest z nami? Czy nie lękamy się zbytnio o jutro? A może nasze troski są przyziemne, nijakie, zbędne, ba – gorszące? Bóg troszczy się o nas, wie, czego nam potrzeba, zanim Go poprosimy. Dba nawet o wróble, lilie i włosy na naszej głowie. Czy przypadkiem nie jest tak, że zbyt kurczowo trzymamy się opłacalności, prognozy zysków i stopy zwrotu z inwestycji? Tymczasem troski trzeba przerzucić na Niego i sprawdzać „inwestycje” pod kątem „odsetek” wypłacanych w wieczności. Zdarzenie z ubogą wdową poprzedza opis męki Jezusa. Ona bezgranicznie zaufała Bogu, oddała całe swoje życie w Jego ręce. Jezus za chwilę pójdzie tą samą drogą! „Wskazując na czyn wdowy, Jezus może zapowiadać swój własny los w najbliższej przyszłości: i On zostanie sam, i On odda wszystko, co ma, całe swoje życie Bogu” (E. Adamiak).
Ważne jest, by chcieć i umieć dzielić się z innymi. Trzeba to robić mądrze, w taki, sposób, jak jest to możliwe, na ile mnie stać. Jezus nie żąda, bym oddał wszystko, co posiadam. On chce natomiast, bym dał drugiemu to, czego w danej chwili potrzebuje najbardziej, co jest mu niezbędne do życia. Muszę zatem prosić Pana o dobre oczy i wrażliwe serce, by patrzeć na innych, widzieć ich potrzeby i wychodzić naprzeciw.
Jezus, nauczając rzesze, mówił: «Strzeżcie się uczonych w Piśmie. Z upodobaniem chodzą oni w powłóczystych szatach, lubią pozdrowienia na rynku, pierwsze krzesła w synagogach i zaszczytne miejsca na ucztach. Objadają domy wdów i dla pozoru odprawiają długie modlitwy. Ci tym surowszy dostaną wyrok». Potem, usiadłszy naprzeciw skarbony, przypatrywał się, jak tłum wrzucał drobne pieniądze do skarbony. Wielu bogatych wrzucało wiele. Przyszła też jedna uboga wdowa i wrzuciła dwa pieniążki, czyli jeden grosz. Wtedy przywołał swoich uczniów i rzekł do nich: «Zaprawdę, powiadam wam: Ta uboga wdowa wrzuciła najwięcej ze wszystkich, którzy kładli do skarbony. Wszyscy bowiem wrzucali z tego, co im zbywało; ona zaś ze swego niedostatku wrzuciła wszystko, co miała na swe utrzymanie».
Papież Franciszek podczas spotkania ze środowiskami naukowymi
Do ochrony szkół i uniwersytetów przed ideologiami wezwał Papież uczestników międzynarodowego sympozjum uniwersyteckiego o uczeniu się przez służbę. Ideologie - powiedział - są dziś chyba największym wrogiem dojrzewania. Pomniejszają nas i uniemożliwiają rozwój człowieka. Franciszek wskazał też na potrzebę odważnych zmian w szkolnictwie katolickim, aby było ono wierne Ewangelii.
Ojciec Święty podkreślił, że współczesna globalizacja stanowi zagrożenie dla edukacji, ponieważ prowadzi do spłycenia programów nauczania, ich ujednolicenia i podporządkowania interesom politycznym i gospodarczym, uwarunkowania od ideologii. Wypacza to edukację i czyni z niej narzędzie do celów zupełnie innych niż promowanie ludzkiej godności i poszukiwanie prawdy. „Dlatego proszę uważać i bronić się przed ideologiami” - powiedział Ojciec Święty.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
